به مجموعه طرح‌ها و نقشه‌هایی که معماران برای ارائه ایده خود استفاده می‌کنند، ترسیمات معماری گفته می‌شود. این ترسیمات فواید بسیاری برای معماران و دیگر افراد دارد، به زبان دیگر هسته معماری، خلق کردن تصویری است که در آن مجموعه مفاهیم، فرآیندها و فضا با هم ارتباط برقرار کنند. به طور کلی می توان گفت: پرسپکتیو عبارت است از نشان دادن تصویر یک جسم بر روی یک صفحه بنام صفحه تصویر. پرسپکتیو تنها تصویری است که چشم انسان آنرا به عنوان واقعیت قبول می کند. در واقع پرسپکتیو فضای سه بعدی را روی سطوح دو بعدی ایجاد می کند و عمق اجسام را نشان می دهد.
پلان، نما و برش ترسیماتی هستند که در واقعیت هیچ وقت نمی‌توان ساختمان را به آن صورت دید.در حالی که پرسپکتیو به شما درک نزدیک‌تری نسبت به حقیقت ساختمان ارائه می‌دهد.پرسپکتیو خطی، یک راه حل وابسته به ریاضیات است که به کمک آن می‌توان تصویری از فضا و فاصله را در یک سطح صاف دید. قدمت این روش به سال هزاروچهارصد میلادی، در فلورانس ایتالیا برمی‌گردد. فیلیپو برونولسکی معمار و هنرمندی بود که اصول اولیه پرسپکتیو را شرح داد و پس از او لئون آلبرتی، معمار رنسانس، این اصول را به رشته تحریر در آورد.در زندگی‌نامه برونولسکی اینطور می‌خوانیم که او پس از طراحی پلان کلیسای سنتو اسپیریتو در فلورانس، ازین راه حل (پرسپکتیو) برای نشان دادن ساختمان پس از ساخت، به کارفرما کمک گرفت.
نکات کلیدی در مفهوم پرسپکتیو:
- پرسپکتیو، چشم انداز از دید فرد است که در یک نقطه ثابت ایستاده است.
- نقطە گریز (vanishing point)، نقطه‌ای است فرضی روی خط افق، در بی‌نهایت. کلیە خطوطی که به موازات محور مشخص به عمق تصویر می‌روند، در نهایت به این نقطه یا نقاط می‌رسند.
- خط افق (horizon line)، خطی فرضی است که در تراز دید ناظر در بی‌نهایت وجود دارد. به عبارت دیگر خطی است که در آن زمین و آسمان در بی‌نهایت به یکدیگر می‌رسند.
- خط عمود (vertical line)، خطی است که در راستای دید ناظر بر صفحۀ عکس وجود دارد. این خط زاویه دید ناظر نسبت به حجم را تعیین می‌کند