طراحی داخلی علمی است که نیازمند احاطه کامل بر روانشناسی محیط است و باید علاوه بر فنون طراحی بر ارگونومی، نورپردازی و رنگ شناسی و مصالح شناسی نیز مسلط باشد زیرا که موارد ذکر شده ابزار بیان طراح داخلی هستند. آنچه که طراحی داخلی را از معماری متمایز میکند عمر آن است، (عوض کردن طرح داخلی متناسب با روحیه ی ساکنین و یا ایجاد تنوع در زندگی روزانه و … مواردی از این دست هستند).
طراحی داخلی فرایندی جهت شکل بخشیدن به فضای داخلی از طریق طراحی کف – سقف و دیوارها است. در واقع طراحی داخلی به فعالیت انسان ها بسیار وابسته است و می‌توانیم آن را به صورت هنر و دانش درک رفتار انسان ها تعریف کنیم.
در واقع طراحی داخلی کاربردی ترین هنری است که وجود دارد زیرا که برخلاف یک نقاش هدف اش خلق اثر هنری نیست که صرفا زیبا باشد یا مانند یک صنعتگر هدفش محصولی کاربردی باشد بلکه می‌تواند ظریف تر باشد؛ فرایندی که از معماری آغاز و به دکوراسیون داخلی ختم می‌شود .
با توجه به تعریف طراحی داخلی و موارد گفته شده، آنچه که طراحان داخلی انجام می دهند بیشتر به فضا داخلی ربط دارد و فعالیت های آنها بیشتر به طراحی و نوسازی فضای داخلی کمک میکند. آنها ظاهر اتاق را عوض کرده و تغییراتی در کارایی اتاق ایجاد می‌کنند. فعالیت های آنان شامل نقاشی کف ساختمان تا چیدمان لوازم تزئینی در داخل است. طراحان داخلی با معماران و پیمانکاران ساختمانی در ارتباط هستند.
طراحی داخلی که به عنوان یک صنعت،یک هنر و یا یک حرفه در جهان امروزی معرفی شده است، ارتباط بسیار نزدیکی با علم معماری دارد. در واقع نقشه کشی و فرآیند فرم دهی به فضاهای داخلی به وسیله انسان، طراحی داخلی را شکل می‌دهد. طراحی داخلی طبعاً مرتبط با توسعه وضعیت ظاهری یا بصری یک فضای داخلی نیست چرا که هدف نهایی بهینه سازی استفاده های مورد نظر برای یک محیط ساخته شده می‌باشد.
نتیجه معماری پیچیده و پیشرفت جامعه که در اثر توسعه و پیشرفت فرآیندهای صنعتی می‌باشد، صنعت طراحی داخلی است. آنچه باعث پیشرفت حرفه طراحی داخلی شده است،توجه به رفاه و راحتی کاربر و کاربرد مفید فضا است.